Volgende week verschijnt dan eindelijk Blauwe ogen, de debuutroman van Walter Kraut. Walter en ik zijn goede vrienden. Dat staat me niet in de weg hem hier flink te promoten. Alles voor de kunst, nietwaar.
Hier zie je dat ik niet de enige ben die het een uitstekende roman vindt. Zo.
We kunnen er natuurlijk lang en kort over praten. Maar ik prefereer het korte, eenzijdige gesprek. Daar gaat-ie dan: je zou wel gek zijn om dat boek straks niet te kopen, het in één keer uit te lezen en het vervolgens velen aan te raden of cadeau te doen.
Ik dacht: ik geef ook eens een tip. (Later wellicht meer.)
V.
P.S. Denk je dat vandaag ook maar iemand naar mijn identificatiebewijs vroeg? Welnee, joh.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten