Tussen de Albert Heijn waar ik vaak mijn boodschappen doe en de flat waarin ik woon, liggen drie blokken. Die afstand kun je lopen (tenzij je voor een week aan boodschappen bij je draagt). Dat doe ik dus wel eens. Alle straten in de wijk waarin ik woon, zijn vernoemd naar dode dichters. Je bent de ene dode dichter nog niet gepasseerd of de andere komt je alweer tegemoet. In zo'n wijk woon ik. Het zijn grote grijze jaren-zeventigflats, en ook vind je er veel groen. Dat zegt men althans; ik heb geen oog voor groen.
Wie vanavond rond 19.20 uur in die buurt rondliep, tussen de Albert Heijn en de flat waarin ik woon, zeg maar, had mij een klein dansje kunnen zien doen. Het regende een klein beetje, de glazen van mijn nieuwe bril werden nat, en ook droeg ik een tas vol met boodschappen bij me, een zak met kattenbakgrind en een gewone tas (die ik altijd bij me draag, waar ik ook ga en wat ik ook doe). Op de iPod speelde 'Jive Talkin'', een van de vele geniale liedjes van The Bee Gees. Ik vond het op dat moment niet erg dat ik met twee tassen en een zak kattenbakgrind drie blokken moest lopen. Ik vond het niet erg dat het een klein beetje regende en dat de glazen van mijn nieuwe bril nat werden. En ik vond het al helemaal niet erg dat alle dichters die ik passeerde, morsdood waren. Welnee. Ik maakte een dansje.
Jullie zien het wellicht niet voor je. Die grijze blokken, die regen, en ik met al die tassen, en dat ik een dansje maak. Maar ik maak het nog bonter. Ik doe er nog een schepje bovenop. Ik ga gewoon nog een tandje verder. Want: ik maakte een pirouette. Ergens. Ik zeg niet op welk punt dat precies gebeurde, dan had je maar moeten kijken, maar ergens maakte ik een pirouette. Net op het moment dat The Bee Gees zongen: 'Oh, my child, you'll never know just what you mean to me', deed ik die pirouette. Man, alsof ik nooit iets anders doe dan pirouettes maken in de regen, twee tassen en een zak met kattenbakgrind tillend! Adembenemend, dat was het.
Ook kwam er een huppeltje aan te pas. En een salto. En een dubbele flikflak. En ik had de zinsneden 'Jive talkin', you're telling me lies, yeah. Good lovin' still gets in my eyes' ineens goed te pakken met mijn falsettostem. Ik had zomaar een vierde Bee Gee kunnen zijn, weten jullie veel.
Het kan natuurlijk ook dat het niet precies zo is gegaan. Dat ik de zaken mooier voorstel dan ze werkelijk voorvielen. Ik zeg dan: Bewijs het maar eens. Jullie waren er niet bij.
V.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten