ER ZIJN GRENZEN

En zo stond ik daar met mijn glas rode wijn in de hand, op alweer zo'n boekenfeestje op de Grote Uitgeverij - je had me moeten zien -, en er waren sterren van film en televisie aanwezig, en ook waren er camera's, en intussen stond ik daar een beetje verstard en verwilderd om me heen te kijken, want ik was wat ontstemd, ik was enigszins in mineur, en het feestje waar ik me bevond achtte ik surreëler dan op dat moment goed voor me was, al was iedereen blij en gelukkig, en kreeg mijn collega Hannerlie prachtige complimenten, die ze vanzelfsprekend alleszins verdiende (ze had het de hele dag al zo zwaar met de uitverkiezing van de Grootste Nederlander), en o ja, collega Esther zei tegen collega Verkoopsusanne en mij: kom, laten we even boven gaan staan, zodat we naar de mensenmassa's kunnen kijken, maar toen bedachten we ons dat er dan amper ontsnappingsmogelijkheden zouden zijn, terwijl allerlei lampen vervaarlijk heen en weer zwiepten, en er brandgevaar dreigde, en trouwens, er liepen mensen met hapjes rond, en daar konden we echt niet bij toen we daar stonden, laat staan dat ze bij ons konden geraken.

Het was een feestje, en dat was het. Ik stond absoluut liever in die feestzaal wijn te drinken dan mezelf dood te veinzen in een moskee terwijl er net een groep fanatieke Amerikaanse mariniers binnen kwam banjeren. (Met dank aan Niels voor deze wrange grap.)

(En overigens: ik las net dat niet Pim Fortuyn, maar Willem van Oranje de meeste stemmen vergaarde in die hele stemming. En hoewel ik Van Oranje een betere winnaar acht, en een logischer winnaar vooral, daag ik eenieder uit twee of drie feiten te noemen waardoor Willem van Oranje de Nederlandse geschiedenis heeft beïnvloed - zonder het ergens op te zoeken! Ik bedoel maar: de Grootste Nederlander-verkiezing was slechts een populariteitspoll, anders hadden ze het wel gewoon aan historici overgelaten. Die kunnen zulke lijstjes beter bepalen dan jij en ik. Iedereen weet dat Willem van Oranje over honderd jaar nog herinnerd zal worden, en Fortuyn hoogstvermoedelijk niet meer, maar waaróm dat zo is, dat hoor je niet.)

En waarom ik op dat boekenfeestje zo in mineur het glas stond te heffen, dat doet hier niet ter zake. Dit is een weblog, geen dagboek. Er zijn grenzen.

V.