SINDS DE UITVINDING VAN E-MAIL GAAT ALLES VEEL SNELLER

Op www.weblogs.favos.nl staat een hele lijst met Nederlandse weblogs. Niels en ik zijn dol op bezoekers, vooral als ze in groten getale naar ons toe komen, dus ik dacht: laat ik die lui eens aanschrijven. Niets is ons te veel in de strijd om werelddominantie.

Op 4 juni 2004 - ik weet niet of jullie nog zo ver terug kunnen denken, maar mij kost het bijkans zó veel moeite dat ik er een agenda bij moet pakken om me er überhaupt van te overtuigen dat ik in die tijd gewoon meedraaide in deze maatschappij - heb ik Favos dus onderstaande mail gestuurd:

From: "Niels en Vincent"
To: Mike
Subject: onze weblog
Date: Fri, 04 Jun 2004 21:48:46 +0200

Beste webmaster,

Graag zou ik onze weblog, Niels en Vincent (www.nielsenvincent.blogspot.com), aanmelden voor favos.nl. Hebben jullie meer informatie nodig?

Groet,

Vincent Schmitz

Dat noem ik: een mail die er mag zijn. Een mail die staat als een huis. Bescheiden en op de vlakte, zonder te verhullen waar het je eigenlijk om te doen is. Maar je weet hoe het gaat: zo'n mail schrijf je in een opwelling, en intussen neem je genoegen met de hordes fans en groupies die toch al op je site afkomen. Je schrijft gewoon je stukkies, je neemt met instemming knikkend de stijgende bezoekcijfers waar, en mails als deze zakken weg in je geheugen - zó ver zelfs dat ik me mijn zelfgeschreven, bovenstaande mail amper kan herinneren.

Totdat ik gisteren onderstaand antwoord kreeg:

Van: Mike
Verzonden: maandag 8 november 2004 13:00:15
Aan: niels_en_vincent@hotmail.com
Onderwerp: RE: onze weblog

Vincent,

Je log is toegevoegd bij Weblogs Favos.

Met Vriendelijke Groet,

Mike.

Wel heb ik ooit. Daar doen ze dus 5 maanden over bij Favos? Had Favos zich ergens in Siberië bevonden, en ik was er te voet heen gegaan, met mijn brief in de hand (en och, waarom een brief schrijven, een Wat & Hoe in het Russisch moet volstaan), dan nóg had ik sneller antwoord gekregen. Had ik de weg hinkelend en geblinddoekt afgelegd, en bovendien een horde wilde, bloeddorstige wolven ontmoet, dan nóg waren er eerder resultaten geboekt.

Je vraagt je af wat er allemaal gebeurt bij dat Favos. Wellicht krijgen ze elke dag honderden verzoeken van Nederlandse webloggers. Die willen misschien allemaal in die lijst van ze. En wie weet volgt er dan een selectieprocedure waarbij die weblogs tegen het licht worden gehouden. Ik stel me redactievergaderingen voor bij Favos waar men tegen elkaar zegt: 'Die Niels en Vincent, die kunnen we wel in onze lijst opnemen, maar wie zegt me dat die jongens deugen? Wie zegt me dat ze niet heel de tijd stukkies stampvol spelfouten plaatsen? Of dat ze zich van opruiende taal bedienen? Weet je wat? We kijken het eerst eens 5 maanden aan, en dan nemen we een beslissing.' En intussen wordt bij Favos de koffie koud, haalt niemand op tijd de bus en branden alle aardappelen aan, zo stel ik me voor. En zo'n Mike, die heeft vast een gewone baan, en een 36-urige werkweek, en die doet dat Favos er in zijn lunchpauze bij. Het komt de efficiëntie niet ten goede, maar dat mag je zo'n jongen niet aanrekenen. Die geeft alles wat hij in zich heeft.

En o, wat was het het wachten waard: onze site is toegevoegd aan de Favos-lijst. 'Met Vriendelijke Groet,' schrijft Mike. Mét kapitalen. Want het kan verrekt lang duren, maar beleefd zijn ze, daar bij Favos.

Bij deze verwelkom ik met liefde de honderden nieuwe bezoekers. Drie hoeraatjes voor jullie. En natuurlijk ook Drie Hoeraatjes voor Mike.

V.