De afgelopen vier jaar vierde ik mijn verjaardag altijd in een Amsterdamse gelegenheid die ik hier niet bij naam zal noemen. Ik kwam dan op de dag van het feest rond een uur of halfacht die gelegenheid binnen, en vervolgens streken er steeds meer van mijn vrienden en vriendinnen neer, en de mensen die in die gelegenheid werkzaam waren, hadden geen idee. We waren er gewoon ineens. We overvielen ze een beetje. We vierden een feestje waar alleen wij vanaf wisten. De truc was zo veel mogelijk tafels en stoelen te bezetten. Wij zouden die gelegenheid de onze maken, al moesten we er nog zo veel mensen voor wegkijken.
Dat moest maar eens anders.
Dit jaar vier ik mijn verjaardag in een heel andere Amsterdamse gelegenheid. Die huur ik af. Daar zijn alleen nog mijn eigen vrienden en vriendinnen welkom. Daar heeft verder niemand iets te zoeken. Degenen onder jullie die welkom zijn, ontvangen daar spoedig bericht over. Degenen onder jullie die vinden dat ze welkom zouden moeten zijn, kunnen mij er dan weer een bericht over sturen. Ik houd graag rekening met jullie.
Iets heel anders: op Sans weblog schreef ik deze week nog dat je in het openbaar vervoer doorgaans alleen maar gekken en psychoten tegenkomt. Vrijdagavond echter nam er een meisje plaats tegenover mij, en ik dacht heel lang: is dat niet de schrijfster Maartje D.? Totdat ik mijn boek van de schrijver Philip R. dichtklapte en ze mij vroeg hoe ik dat boek vond. Leve de spontaniteit. Ik vertelde haar wat ik van het boek vond en vroeg haar vervolgens: ben jij niet de schrijfster Maartje D.? Daar kwam nog een leuk, gemoedelijk, aangenaam gesprek van. Het was nog leuker geweest als ik ook daadwerkelijk een van haar boeken had gelezen.
V.
Update: Gisteren is Wu-Tang Clan-rapper Ol' Dirty Bastard zomaar in ene in elkaar geklapt en gestorven. Tjonge.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten