Ik zou jullie veel kunnen vertellen over gisteravond. Bijvoorbeeld dat we slechts de eerste helft van Nederland-Portugal zagen voor we naar Paradiso gingen en dat ik zelden iemand zo fanatiek op voetbal heb zien reageren als Niels - 'Het lijkt wel alsof ik Tourette heb,' riep hij ergens. Dat we per sms op de hoogte werden gehouden van alle Portugese doelpunten. Dat ik Niels en Martien in Paradiso elke keer gemakkelijk terugvond dankzij Martiens lengte. Dat The Von Bondies erg leuk waren en de Black Rebel Motorcycle Club heel stoer. Dat Niels en ik dan eindelijk in levenden lijve kennismaakten met de beroemde Corrie. Dat we nog uren hebben gedanst en dat we feestten alsof het 1999 was. Dat ik om een uur of 1 op onhandige wijze mijn foon kapot liet vallen en dat die, nadat Niels hem weer voor me in elkaar zette, geen teken van leven meer gaf, op een onregelmatig en wat verontrustend trillen na. Dat ik uiteindelijk toch nog mijn overbodige kaartje aan de kassa wist om te ruilen voor 15 euro. En dat het een avond was om korte stukjes op weblogs over te schrijven.
Maar dat allemaal vertellen, nu, op dit moment, daar heb ik even geen zin in. Ik ga mijn foon ergens begraven.
V.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten