I
Ik zit hier op de UvA en om mij heen is het een drukte van belang. Allemaal frisse, verse eerstejaars die het helemaal zien zitten, de meeste nog bruin van hun laatste vakantie in Salou als scholier en nu, in de grote stad, zijn ze Student. Ongeveer acht jaar geleden (of was het negen?) was ik ook een van hen. Hoewel, ik had een jaar HBO in Nijmegen achter de rug en voelde mij dan ook een stuk wijzer en ouder. (Een vrij belachelijke gedachtegang, ik geef het ruiterlijk toe.) En nu is het bijna voorbij.
Ik wil al die studenten, en dan met name de leuke, jonge meisjes (daar stikt het hier van) waarschuwen. Opstaan hier in het studiecentrum en Heel Hard Roepen dat studeren in wezen verschrikkelijk is. Echt waar. Afschuwelijk is het. En saai. En het duurt maar. En al die mensen waarmee je inene mee om moet gaan. En die ongeorganiseerde zooi die de UvA is. En dan die stomme vakken. En een geld dat het kost. En je ouders zullen gaan roepen: 'En nu is het genoeg met dat studeren, zoek eens een baan, jij loser!'
Maar goed, dat doe ik dus niet. Ik ben bijna klaar, en hoewel sommige mensen het niet zullen geloven, het gaat echt gebeuren, dat afstuderen van mij. Heb vertrouwen.
II
Gisterenavond zat ik net mijn kat een beetje door mijn studio te gooien toen vriend Kim belde. 'Ben je thuis?' vroeg hij. 'Ja,' zei ik. 'Ben je alleen?' 'Ook dat.' 'Goed, dan kom ik even langs.' Ik wachtte wat gespannen af. Wat zou hij zomaar ineens komen doen, zonder verder een reden op te geven? Ik weet dat het normaal is dat vrienden bij je langs kunnen komen, hoor. Maar Kim zegt er dan meestal iets achteraan van: 'Ik heb bier bij me.' of: 'Ik kom boeken in je boekenkast omdraaien.' of 'Ik wil dat je chili con carne voor ons maakt.' of: 'Ik wil graag naar je buurvrouw zwaaien.' Niets van dit al. Een kwartier later was Kim er dan, en zie, hij had zomaar een presentje bij zich.
Ik ben de gelukkige eigenaar van een heuse Britney Spears-dvd. Jawel.
III
Ik heb eindelijk Paul Austers' The Book of Illusions uit. Er kwamen steeds andere boeken tussendoor. En het viel me ook wat tegen. Nu lees ik gewoon Moon Palace. Volgens Arie Storm een van z'n beste romans. Diezelfde Arie Storm zei op het grote schrijverdsfeest van Prometheus: 'Ik wil wel eens een gastbijdrage leveren aan die stoere site van jou en Vincent.' 'Doe dat, Arie,' antwoordde ik, 'ik mail je en dan stuur jij wat terug, goed?' 'Binnen 24 uur heb jij een prachtstukkie, Niels.' Denken jullie dat ik al wat ontvangen heb? Nee, hoor. Arie! Schiet eens op, man!
IV
Ik was een van de eersten die Vince' nieuwe tanden heeft gezien. Hij zat achter z'n webcam en ik vroeg: 'Lach eens, man.' En dat deed hij. Als een dolle. Ik zwaaide maar wat terug, ook al heb ik zelf niet eens een webcam.
V
Vijf (5!) mensen zitten tegen me aan te lullen op de msn. Dat gaat toch wezenlijk te ver?
N.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten