Het is dat ik me sinds april 2000 nooit een dag ziek heb gemeld bij de Grote Uitgeverij (doorgaans word ik gewoon verkouden of grieperig in de weekends of op dagen die ik vrij neem), anders bleef ik morgen misschien wel thuis. Ik vind: zo'n record moet je staande houden. Tot het echt niet langer gaat. Ik sleep morgen gewoon m'n oude zieke lichaam naar Amsterdam toe. Nu ja, het valt ook wel mee: een verkoudheid, wat stelt dat nog helemaal voor heden ten dage? Ik heb dan wel last van mijn neus, en inmiddels begint ook mijn linkeroog te tranen - als ik het niet dacht! -, maar dat wil niet zeggen dat ik het hele raderwerk meteen maar stilzet.
Wel zal ik morgen mijn Honderdduizend Gulden Trui dragen. Ik kreeg die trui ooit cadeau, zes jaar geleden alweer, van Elsies ouders, en het is mijn lievelingskledingstuk. Mocht ik ooit op een middenstip belanden, dan zul je me vredig zien liggen in mijn Honderdduizend Gulden Trui. Els vindt eigenlijk dat die Honderdduizend Gulden Trui 'echt niet meer kan', dat hij 'afgewassen' is, dat hij welhaast ouder is dan God Zelve, maar ik houd vol. Ik bied weerstand. Ik ben immers een beetje ziek. En dan gaan alle regels overboord. Ik draag die trui morgen, wat er ook verder ook moge gebeuren.
(Niet tegen Els zeggen, hoor.)
V.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten